coming times

Στα thinking containers* η amy προτείνει πειραματισμούς με διαφορετικά πρωτόκολλα λήψης συλλογικών αποφάσεων, οι Βάλια & Ιωάννα εστιάζουν στη σημασία της φροντίδας στις καλλιτεχνικές πρακτικές και στην καλλιτεχνική εργασία, σημειώνοντας ρωγμές και κενά, αλλά και στην οικειοποίησή της από τα πολιτιστικά ιδρύματα, ενώ η Anna φωτίζει την πολλαπλότητα των σχέσεων που ενυπάρχουν σε κάθε διαδικαστική πράξη σκέψης. 

Στα open mic** η Ana αναστοχάζεται για μοντέλα φεμινιστικής και συμμετοχικής διακυβέρνησης ως μια πιθανή μετασχηματιστική απάντηση στην επισφάλεια που εδραιώνεται με τις νεοφιλελεύθερες πολιτιστικές πολιτικές, αλλά και για το πώς η φροντίδα, η σχεσιακή ηθική και η κοινή ευθύνη μπορούν να αναδιαμορφώσουν την πολιτιστική εργασία. Η Silvia μοιράζεται την έρευνά της σε μια παρουσίαση που εγείρει ερωτήματα γύρω από καθεστώτα ορατότητας, καθώς και πώς οι επιμελητικές πρακτικές μπορούν να ενσωματώσουν την απουσία, την απώλεια και τη φαντασία. Η Bojana προβληματίζεται για τις ηχηρότητες της φροντίδας που λειτουργούν σε συλλογικές, αλληλοδιαπλεκόμενες κοινοτικές μορφές καλλιτεχνικής εργασίας. Η Μπετίνα, εστιάζοντας στο ελληνικό χορευτικό συγκείμενο, αποκωδικοποιεί το τι σηματοδοτούν οι φεμινιστικές πρακτικές φροντίδας και αλληλο-εξάρτησης, καθώς και οι συλλογικές καλλιτεχνικές πρακτικές, εξετάζοντας τις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ τέχνης, εργασίας και καθημερινής ζωής. Ενώ, η Μαρία, η Ροδιά και η Μέντη ακολουθώντας ένα score ερωτοαπαντήσεων, μοιράζονται σκέψεις, ανησυχίες και φαντασιώσεις γύρω από ορατές και αόρατες φεμινιστικές πρακτικές και μεθόδους, μέσα από τις δικές τους εργασιακές θέσεις. 

Η Δώρα και η Άννα μας προσκαλούν σε ένα performative dinner, ένα αλλιώτικο δείπνο μέσα από ένα παιχνίδι υλικών και συνταγών, συνεργασίας και αυτοπαρατήρησης, ενώ η undercurrent δημιουργεί μια performative συνθήκη παράλληλων ομαδικών συζητήσεων.

Στα performative acts ο Πιέρ μας καθοδηγεί σε ένα τουτόριαλ ραπτικής μιας αμάνικης μπλούζας και μας προσκαλεί καθημερινά να δοκιμάσουμε τη ραπτομηχανή του, η Γεωργία μοιράζεται τις σκέψεις και τους συνειρμούς ενός κοριτσιού, ο Νίκος επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις εξάρτησης και ελέγχου μέσω της συνύπαρξης ενός σώματος και μιας ηλεκτρικής σκούπα-ρομπότ, ενώ η AMR με ένα dj set θα κλείσει το τριήμερο.

Στο audio notebooks, οι συλλογικότητες systering και WordMord, σε δύο παράλληλες ηχητικές εγκαταστάσεις ανταποκρίνονται για την τροπικότητα της εργασίας τους. Το hangout space είναι προσβάσιμο σε όποιο άτομο θέλει να ξεκουραστεί ανάμεσα στην παρακολούθηση άλλων δράσεων είτε να ξεφυλλίσει και να διαδράσει με το περιεχόμενο της εφήμερης βιβλιοθήκης. Ενώ, κάθε μέρα η Δώρα με τη Νεφέλη ετοιμάζουν τα συλλογικά μεσημεριανά γεύματα.

Το χώρο του coming times φροντίζει καθημερινά η Ραλλού και υποστηρίζει τεχνικά ο Τριστάνος.

Ραλλού Καρέλλα 

Η Ραλλού Καρέλλα είναι χορεύτρια που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις If I cannot dance I will not be a part of your revolution σε χορογραφία της Μαρίας Κολιοπούλου, Hard Times/Good Times σε χορογραφία της Σοφίας-Δανάης Βορβίλα στο Μ54, Symposium σε χορογραφία Ηρούς Βασάλου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αντιγόνη σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, Θέατρο Θησείον/Θέατρο Σφενδόνη. Έχει συνεργαστεί επίσης µε τις/τους Πωλίνα Κρεµαστά, Romeo Castellucci, Σωτήρη Χατζάκη, Ειρήνη Δράκου. Είναι µεταπτυχιακή φοιτήτρια του Τµήµατος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και απόφοιτη της Ανώτερης Επαγγελµατικής Σχολής Χορού “Ακτίνα” και του τµήµατος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ.

Νεφέλη Γιώτη 

Η Νεφέλη Γιώτη είναι ερευνήτρια χορού, χορογράφος, χορεύτρια και performer. Έχει σπουδάσει Περιβαλλοντικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, πρακτικές σύγχρονου χορού στο Tanzfabrik του Βερολίνου και αποφοίτησε από το ΜFA Χορογραφίας του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών της Στοκχόλμης (SKH) το 2022. Εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Σουηδίας. Η δουλειά της βασίζεται στην καλλιτεχνική έρευνα, στη δημιουργία χορογραφικών έργων αλλά και στη συγγραφή κειμένων και άρθρων. Έχει εργαστεί ως καλλιτεχνική συνεργάτις με τις Ivana Müller και Αργυρώ Χιώτη, ως δραματουργός και χορογράφος με την Κάλλιας Κεφαλά στο Βερολίνο, ως βοηθός χορογράφου με τη Ξένια Κογχυλάκη, ως βοηθός σκηνοθέτη με την Αργυρώ Χιώτη στο Εθνικό Θέατρο και στην Biennale des Arts de la Scène en Méditerranée του Théâtre des 13 Vents στο Μονπελιέ, Γαλλία.

Τριστάνος

–

Θεόδωρος Κωβαίος

 Ο Θεόδωρος Κωβαίος είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σχεδιαστής, με βάση την Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησε πτυχίο στη ζωγραφική, και συνέχισε τις σπουδές του στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης». Η καλλιτεχνική του πρακτική εστιάζει στη διερεύνηση της διαμεσικής τέχνης και της κυβερνητικής θεωρίας, συχνά με φιλοσοφικές και πολιτικές προεκτάσεις. Εκθέτει κυρίως το έργο του μέσω συλλογικών πρωτοβουλιών, συχνά ανώνυμα, ενώ έχει συνεργαστεί με σημαντικούς φορείς και οργανισμούς. Μεταξύ άλλων, έχει εργαστεί ως σχεδιαστής για τη σκηνογραφική ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του Μπακού το 2015 (BEGOC), για τον Roger Bernat (Documenta 14), για το Ελληνικό Περίπτερο στη Μπιενάλε της Βενετίας (2019), για τη Deutsche Oper Berlin και για τη Google. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως σχεδιαστής στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.