12.00-12.30: walk in & coffee
12.30-14.00
thinking containers: Ιωάννα Ζούλη & Βάλια Παπαστάμου
Mind the Gap: Ways of thinking around care and complaints
Το εργαστήριο θα εξετάσει πρακτικές της φροντίδας και τις προκλήσεις τους·τις καλλιτεχνικές πρακτικές και την καλλιτεχνική εργασία ως διαδικασίες που θέτουν τη φροντίδα στο προσκήνιο, που σημαίνει “να αναγνωρίσουμε και να αγκαλιάσουμε τις αλληλεξαρτήσεις μας” (The Care Collective, The Care Manifesto, 2020), και θα σκεφτεί κριτικά την νεοφιλελεύθερη οικειοποίησή της από τους καλλιτεχνικούς θεσμούς. Υπό αυτό το πρίσμα, θα δοκιμάσουμε να διαβάσουμε “με προσοχή” κείμενα διαθεματικής φεμινιστικής/κουιρ θεωρίας ώστε να σημειώσουμε τις ρωγμές και να λάβουμε υπόψη τα κενά, αναγνωρίζοντας τον ενδυναμωτικό ρόλο που μπορεί να έχει το “παράπονο-η καταγγελία” (complaint) σε αυτό το πλαίσιο. “Το να κάνεις το έργο του παραπόνου/της καταγγελίας, συχνά σημαίνει ‘να υπολογίζεις το κενό’, το κενό ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει και σε αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει” (Sara Ahmed, Complaint!, 2021).
* Thinking containers: Για δηλώσεις συμμετοχών για το εργαστήριο Mind the Gap: Ways of thinking around care and complaints, μπορείτε να στείλετε email στο [email protected]
bio
Η Ιωάννα Ζούλη είναι ερευνήτρια και επιμελήτρια. Γράφει, διδάσκει, μεταφράζει πάνω σε θέματα που αφορούν στον ψηφιακό πολιτισμό, στις οικολογίες του διαδικτύου, στη σύγχρονη οπτική κουλτούρα και πολιτιστική κληρονομιά. Έχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων η Tate Modern, η The Photographers’ Gallery, το The Royal College of Arts, το Ίδρυμα Ωνάση, το Ethnofest, η Διοτίμα, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είναι ερευνήτρια του Κέντρου Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών στο Δημόσιο Χώρο και η συντονίστρια επικοινωνίας του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών Onassis AiR.
Η Βάλια Παπαστάμου είναι υποψήφια διδακτόρισσα στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η διδακτορική της διατριβή, με τίτλο «Καλλιτεχνικές- ερευνητικές επιτελέσεις στη σύγχρονη διεθνική συνθήκη: Φεμινιστικές μετασχηματιστικές πολιτικές της γνώσης» διερευνά την επιτελεστική σχέση έρευνας και τέχνης και διεξάγεται με χρηματοδότηση από την Δομή Έρευνας, Καινοτομίας και Αριστείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Με σπουδές στην αρχιτεκτονική, την πολιτιστική διαχείριση και τις εικαστικές τέχνες, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι διεπιστημονικά και ενημερώνονται, μεταξύ άλλων, από τα πεδία της κριτικής θεωρίας της τέχνης, της μετααποικιακής, φεμινιστικής/κουιρ θεωρίας, της σύγχρονης κριτικής θεωρίας. Είναι ερευνήτρια στο Κέντρο Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών Στο Δημόσιο Χώρο, στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
14.30-16.00
thinking containers: Anna Majewska
Współmyślenia: Thinking-with at the Intersections of Art, Science, and Activism
H Współmyślenia είναι ένας πολωνικός νεολογισμός που αψηφά την άμεση μετάφραση, παραπέμποντας στην ιδέα της γνώσης ως διαμοιρασμένα κοινά και βρίσκοντας απήχηση στη νέα υλιστική αντίληψη της συλλογικής προσέγγισης για την οικοδόμηση της γνώσης που έχει τις ρίζες της στην πολιτική της καλλιέργειας της διαφορετικότητας. Ως ουσιαστικό στον πληθυντικό αριθμό, η λέξη współmyślenia αντανακλά την πολλαπλότητα των σχέσεων που ενυπάρχουν σε κάθε διαδικαστική πράξη σκέψης. Αυτός ο όρος έγινε επίσης το όνομα μιας πλατφόρμας από τα κάτω, για να συνδέσει άτομα που ασχολούνται με συν-δημιουργικές πρακτικές γνώσης στις διασταυρώσεις της επιστήμης, της τέχνης και του ακτιβισμού. Στην Πολωνία, αυτές οι πρακτικές συχνά λειτουργούν στην περιφέρεια των καλλιτεχνικών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων – επισφαλείς, υποχρηματοδοτούμενες και σε μεγάλο βαθμό αόρατες. Αρχικά, η πλατφόρμα επιδίωξε να συγκεράσει τις ποικίλες διεπιστημονικές πρακτικές, που συχνά αγνοούσαν η μία την ύπαρξη της άλλης, και να αποκαλύψει τοποθετημένες, απο-αποικιακές αφηγήσεις για την πολωνική καλλιτεχνική έρευνα και την έρευνα με βάση την πρακτική. Με την πάροδο του χρόνου, η πρωτοβουλία εξελίχθηκε σε μια συνεχή διαδικασία προσωπικής έρευνας, διερευνώντας διεπιστημονικές μεθόδους κοινής σκέψης και αναπτύσσοντας παράλληλα συλλογικές στρατηγικές για την υπεράσπιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, θα μοιραστώ ιδέες από την επιμέλεια και τη συνδημιουργία αυτής της διαδικασίας, προσκαλώντας τα συμμετέχοντα άτομα να εξερευνήσουν και να ανταλλάξουν προοπτικές σχετικά με την καλλιτεχνική έρευνα και την έρευνα με βάση την πρακτική στο πλαίσιο των τοπικοτήτων τους. Για να συντονίσω αυτή τη συζήτηση, θα παρουσιάσω μεθόδους συνεργατικής σκέψης που αναπτύχθηκαν μέσω της πρωτοβουλίας Współmyślenia.
* Thinking containers: Για δηλώσεις συμμετοχών για το εργαστήριο Współmyślenia: Thinking-with at the Intersections of Art, Science, and Activism, μπορείτε να στείλετε email στο [email protected]
bio
Η Anna Majewska είναι ερευνήτρια στις παραστατικές τέχνες, πολιτισμική ανθρωπολόγος, συντονίστρια και επιμελήτρια καλλιτεχνικών ερευνητικών διαδικασιών. Επί του παρόντος πραγματοποιεί διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Η έρευνά της επικεντρώνεται στην επιτελεστικότητα του σώματος και της ύλης, στις στοχαστικές στρατηγικές στη σύγχρονη κουλτούρα και στις διεπιστημονικές, συλλογικές πρακτικές δημιουργίας γνώσης στο πλαίσιο της τέχνης και της επιστήμης. Επί του παρόντος επιμελείται το έργο Współmyślenia και συνδημιουργεί τη διεθνή φεμινιστική εκπαιδευτική πρωτοβουλία Schools of Care. Έχει συν-γράψει το βιβλίο Look Around. Smell Around. Sense Around. Feel Around (Ινστιτούτο Θεάτρου, 2023).
16.00- 17.00: lunch break
17.00-18.00
open mic: Μέντη Μέγα, Μαρία Παπαδοπούλου, Ροδιά Βόμβολου
one Q per person one A per spective
Σε ένα κοινό χώρο συνάντησης τρείς εργαζομένες από το ελληνικό συγκείμενο που εκπροσωπούν διαφορετικές, αλλά άμεσα συνδεδεμένες θέσεις στο πεδίο του χορού, προσκαλούνται να συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή συζήτηση πολλαπλών κατευθύνσεων. Ακολουθώντας ένα score που ξεδιπλώνει σταδιακά μια αλυσίδα ερωτοπαντήσεων καλούνται να μοιραστούν σκέψεις, ανησυχίες και φαντασιώσεις γύρω από ορατές και αόρατες φεμινιστικές πρακτικές και μεθόδους, ενώ το κοινό γίνεται ενεργό μέρος της αλυσίδας μέσω των δικών του ανώνυμων ερωτημάτων.
bio
Η Μέντη Μέγα γεννήθηκε στην Αγγλία το 1978, είναι απόφοιτος της Κ.Σ.Ο.Τ και κάτοχος Master of Arts in Contemporary Dance από το Πανεπιστήμιο του Kent/LCDS. Δουλεύει ως χορογράφος, δραματουργός, καθηγήτρια αυτοσχεδιασμού, χορογραφίας και ιστορίας χορού και από το 2013 δραστηριοποιείται στο πεδίο του χορού και της αναπηρίας. Το 2024 εξέδωσε το βιβλίο ΣΩΜΑΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ: Μια εισαγωγή στη θεωρία του χορού, μια συλλογή 17 θεωρητικών κειμένων για το χορό. Η χορογραφική της έρευνα περιστρέφεται γύρω από θέματα ταυτότητας και νεότερης ελληνικής ιστορίας, με κεντρικό άξονα το σώμα ως σημείο τομής του προσωπικού και του συλλογικού βιώματος. Είναι ιδρυτικό μέλος του νεοσύστατου «Δικτύου για το Χορό και την Αναπηρία» και του «Συνδέσμου Χορού» (2009-2018) και μέλος του Δ.Σ. του Danse Bassin Mediterraneé (2008-2014). Από το 2008, έχει πραγματοποιήσει επτά δικές της παραγωγές που παρουσιάστηκαν σε Φεστιβάλ και θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σήμερα διδάσκει χορογραφία στην Επαγγελματική Σχολή «Χορός» και συμπεριληπτικά εργαστήρια στο ΙΣΟΝ.
Η Μαρία Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2014), το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του ΕΚΠΑ (2016) και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα» του ΕΚΠΑ (2023). Έχει εργαστεί ως χορεύτρια και εκπαιδευτικός μη τυπικής εκπαίδευσης. Από το 2021, διευθύνει τον φορέα «InDancEdu ΑΜΚΕ», που προάγει την ενταξιακή εκπαίδευση μέσω του χορού σε πολυπολιτισμικά πλαίσια. Έχει συνεργαστεί με φορείς όπως η Κokoika, το Genderhood και το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε ρόλους εμψύχωσης και παιδαγωγικής εποπτείας. Ερευνητικά, ασχολείται με την ανάλυση παιδαγωγικών πρακτικών και διδάσκει παιδαγωγικά στην Επαγγελματική Σχολή Χορού Μοραγέμου. Παράλληλα, προσφέρει ολιστικές σωματικές θεραπείες και εκπαιδεύεται στο πρόγραμμα SME του Body Mind Centering.
H Ροδιά Βόμβολου (1993) είναι δραματουργός χορού και ερευνήτρια με βάση μεταξύ της Ολλανδίας και της Ελλάδας. Δουλεύοντας τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, δημιουργεί καλλιτεχνικά και αναστοχαστικά πλαίσια γύρω από τη δραματουργία και τη χορογραφία, προκειμένου να εξερευνήσει μια παιχνιδιάρικη και κριτική προσέγγιση της δραματουργικής πρακτικής. Αυτήν την περίοδο, εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή της “Unpacking the self-positioning of the dance dramaturg: Labor, Practices and Discourses in the periphery and in the center” στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, η οποία επικεντρώνεται στη θέση της δραματουργού και τις συνθήκες εργασίας της στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Dr. Maaike Bleeker. Ως ανεξάρτητη δραματουργός χορού και μέντορας συνεργάζεται με οργανισμούς, dance houses, φεστιβάλ και πανεπιστήμια στην Ευρώπη (Dansateliers Rotterdam, Onassis Stegi, PERA School of Performing Arts, Academy of Performing Arts Bratislava κ.α.), καθώς και με ανεξάρτητους καλλιτέχνες στην Ολλανδία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Από το 2019, είναι σταθερή συνεργάτιδα της Στέγης Χορού Λεμεσού ως μέντορας και συν-επιμελήτρια του προγράμματος καλλιτεχνικής ανάπτυξης “Moving the New”.
18.15-19:15
open mic: Silvia Bottiroli
Repeating, Interrupting, Suspending
Στο πλαίσιο του ευρύτερου πεδίου της επιμέλειας ως χορογραφικής πρακτικής, το ερευνητικό πρότζεκτ Repeating, Interrupting, Suspending εκλαμβάνει το ρυθμό και τη σχεσιακότητα ως τις οργανωτικές αρχές μιας ανοιχτής, κυμαινόμενης συλλογής εικόνων που απεικονίζουν επιτελεστικά έργα ή παρεμβάσεις. Η Silvia Bottiroli μοιράζεται την έρευνά της σε μια παρουσίαση που εμπλέκει τις ιστορίες και τις σχέσεις – με βάση τις συνάφειες και τις αποστάσεις- αυτών των εικόνων. Τα ιδιαίτερα τους χαρακτηριστικά και ο συνδυασμός τους εγείρουν ερωτήματα γύρω από καθεστώτα ορατότητας, καθώς και πώς οι επιμελητικές πρακτικές μπορούν να ενσωματώσουν την απουσία, την απώλεια, τη φαντασία.
Η παρουσίαση Repeating, Interrupting, Suspending αποτελεί μέρος του ερευνητικού πρότζεκτ της Silvia Bottiroli Repeating, Interrupting, Suspending. Rhythm as a Curatorial Principle που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα του Ιταλικού Συμβουλίου (13η έκδοση, 2024) και προωθείται από τη Γενική Διεύθυνση Σύγχρονης Δημιουργικότητας του Ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού.
bio
Η Silvia Bottiroli ζει στην Μπολόνια και εργάζεται δια-τοπικά ως επιμελήτρια, κειμενογράφος και ερευνήτρια στο διευρυμένο πεδίο των παραστατικών τεχνών. Διετέλεσε καλλιτεχνική διευθύντρια του DAS Theatre στο Άμστερνταμ (2018-2021) και του Santarcangelo Festival (2012-2016) και (συν)επιμελήθηκε μεταξύ άλλων τα projects FUORI! (2022-2023), For the Time Being (2020-2021), The May Events (2018), Shipbuilding and other joint efforts (2015). Διδάσκει Μεθοδολογία, Κριτική και Έρευνα στις τέχνες στο Πανεπιστήμιο Bocconi στο Μιλάνο, δίνει διαλέξεις και παίρνει μέρος σε επιτροπές σε ιδρύματα ανά την Ευρώπη και συνεργάζεται σε επιμελητικά και εκδοτικά εγχειρήματα. Το τελευταίο της βιβλίο είναι το What Can Theatre Do, σε συνεπιμέλεια με τον Miguel M. Melgares, το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις BRUNO το 2024. Η Silvia είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας της Rose Choreographic School στο Λονδίνο (2024-2026) και συν-επιμελήτρια, μαζί με τα Silvia Calderoni, Ilenia Caleo και Michele Di Stefano, του Short Theatre Festival στη Ρώμη (2025-2027).
19.15-19.45: pause
19.45-20.15:
performative act: Νίκος Ντάσης
VACUUM
Το VACUUM εξερευνά τις δυναμικές της σχέσης ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και τη μηχανή, εστιάζοντας σε ερωτήματα που σχετίζονται με την ταυτότητα, την τεχνολογία και την υλικότητα. Στον πυρήνα της δράσης, ένα σώμα και μια ηλεκτρική σκούπα-ρομπότ συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν και συνδιαμορφώνουν έναν κοινό χώρο.
Οι δύο “οντότητες” διερευνούν όρια και εντάσεις, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στην οργανική ευθραυστότητα και την αλγοριθμική ακρίβεια. Δε διατηρούν σταθερούς ρόλους, αλλά διαπραγματεύονται συνεχώς την παρουσία τους στο χώρο, σχηματίζοντας ένα ρευστό και αβέβαιο πεδίο. Αναπτύσσουν ένα αφαιρετικό χορογραφικό αφήγημα που επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις εξάρτησης και ελέγχου.
bio
Ο Νίκος Ντάσης γεννήθηκε στη Δράμα το 1995. Είναι περφόρμερ και δημιουργός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών και του τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας της ΑΣΟΕΕ. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, τους Nova Melancholia, τον Μάριο Παναγιώτου, τον Γιώργο Ζαμπουλάκη, την Ελεάνα Τσίχλη και άλλους. Το 2023 παρουσίασε την προσωπική του θεατρική παράσταση “Divine Love’’, και το 2024 την πρώτη του σόλο περφόρμανς “ο χρήστης nick ακύρωσε την αποστολή του μηνύματος’’ στο πλαίσιο της “Cheap Art Week’’. Με επίκεντρο τον πειραματισμό και την επανερμηνεία κλασικών και σύγχρονων πρακτικών, διερευνά τη σχέση του σώματος, του χρόνου και του λόγου. Παράλληλα το έργο του εστιάζει στις έννοιες της ταυτότητας και τις επιτελεστικότητας στο σύγχρονο κοινωνικό τοπίο.
20:30-21:00
performative act: Πιερ Μαζεντί
TANK TOP
Στο σταυροδρόμι του πρακτικού οφέλους ενός τιουτόριαλ (σύντομο βίντεο που εξηγεί πως λειτουργεί κάτι) και της καταπραϋντικής (ή και κωμικής) δράσης μιας εκπομπής μαγειρικής ή μίας μάζωξης προώθησης τάπερ από τη δεκαετία του ‘90 βρίσκεται το TANK TOP, ενα περφόρμανς ραπτικής που αποτελεί πρώτα καλή παρέα στην δημιουργία βήμα βήμα μιας αμάνικης μπλούζας (το λεγόμενο, μεταξύ άλλων ονομάτων, τανκ τοπ) ενώ ελπίζει να σας ενθαρρύνει να βουτήξετε στη ντουλάπα σας, να παίξετε και να αλατοπιπερώσετε το στυλ σας με τη δημιουργία, ανακύκλωση ή παραποίηση μοναδικών ενδυμάτων. Παρέχονται πατρόν (εκ Παρισίων), στάιλις ύφασμα, εξυμνισμός του «καν’το μόνο σου» και αστειάκια προφανώς.
bio
Ο Πιερ Μαζεντί είναι καλλιτέχνης με ειδικότητα στο χορό και έδρα την Αθήνα. Η δουλειά του αποτελεί μια πρόσκληση στην εξερεύνηση της πολλαπλότητας. Με ρίζες στη γλωσσολογία (Πτυχίο κλασικής φιλολογίας, Πανεπιστήμιο του Μπορντώ) και στο σύγχρονο χορό (Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, Αθήνα), η πολυμορφική του πρακτική μετουσιώνεται διαρκώς, με πρόσφατες εμμονές το pole dance και τη ραπτική (όπως δείχνει το 2018 ο Μανώλης Μαυρής σε πορτρέτο για την ΕΡΤ2, Supernatural). Συνεργάστηκε πρόσφατα στην Ελλάδα με τους arisandmartha ως ενδυματολόγος (Skinflick, 2024), με τη Nova Melancholia ως περφόρμερ (Σεμπάστιαν, 2023) ενώ ως βοηθός συνοδεύει τακτικά τον χορογράφο Αντώνη Φωνιαδάκη στην Ευρώπη (από το 2014). Συνιδρυμένη το 2011 με τη Χριστίνα Καραγιάννη, η KTC (KammerTanz Coop) του παρέχει μιαν ανεπίσημη πλατφόρμα για τη δημιουργία ψηφιακών και δια ζώσης παραστάσεων όπου ο χορός συναντάει τη κωμωδία, τη λάιβ μουσική και τη μόδα.